Σήμερα είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με τους άνδρες των περιπολικών της Άμεσης Δράσης και της ομάδας Ζ.
Κατα τη συνάντηση μας μιλήσαμε για το ρόλο που επιτελεί η υπηρεσία τους επικουρικά με τις υπόλοιπες υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας αλλά και για την επικινδυνότητα του λειτουργήματος τους.
Έπειτα μου ανέφεραν σοβαρά περιστατικά που τους έχουν μείνει στη μνήμη όπως η διάσωση μιας γυναίκας που ο “άνδρας” της ήταν έτοιμος να την σκοτώσει και την έσωσαν την τελευταία στιγμή, την διάσωση μιας ηλικιωμένης γυναίκας από τα χέρια Πακιστανού βιαστή αλλά και τη “γέφυρα σωτηρίας” που στήθηκε για τη διάσωση ενος μικρού παιδιού που είχε υποστεί αιμάτωμα στο κεφάλι και έπρεπε να φτάσει οσο πιο γρήγορα μπορούσαν στο νοσοκομείο, οπως κι έγινε μεσα σε 7 λεπτά, διανύοντας την απόσταση απο τα διόδια των Μαλγάρων έως το κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Αυτοί λοιπόν είναι οι άνθρωποι που όταν βρισκόμαστε σε ανάγκη τρέχουν να μας βοηθήσουν, όχι γιατί λαμβάνουν τεράστιους μισθούς αλλά γιατί οι περισσότεροι εξ’ αυτών έχουν έμφυτη τάση να το πράξουν.
